Route van boetseren met klei en was naar hakken in marmer
Arnhem
Beeldhouwer Michel van Hengstum (22 september 1950) werd geboren in Arnhem als vierde van zes kinderen. Hij groeide op in een gezin vol jongens, met één zus en vier broers. Van jongsaf boetseerde hij al graag. Net als tekenen ging dat hem goed af.
Nijmegen
Tijdens zijn studie geneeskunde in Nijmegen schreef hij zich in voor boetseerlessen aan de Vrije Academie aldaar. Ruim negen jaar, van 1969 tot 1978, volgde hij wekelijks lessen model- en vrij boetseren in klei en was. Daarbij waren de anatomielessen uit zijn geneeskundestudie een waardevolle leidraad. Beeldhouwen, dat in het naastgelegen lokaal werd gedoceerd, vond hij in die jaren vooral ‘traag’. Het maakproces duurde hem veel te lang.
Soest
Na zijn artsexamen in 1978 werkte hij als arts-assistent in het St. Elisabethziekenhuis in Amersfoort. Daarvoor verhuisde hij naar een pittoresk arbeidershuisje in het historische centrum van Soest. In een boomgaard ging hij bijen houden om zijn synthetische boetseerwas te kunnen mengen met natuurlijke bijenwas. En in het voormalige washok bouwde zijn broer Cees, een mijnbouwkundige, een uitstook-en gietoven om te kunnen bronsgieten. Doordeweeks werkte de arts-assistent in het ziekenhuis, op zaterdag stookte hij met zijn broer de was uit en ’s zondags goten ze samen zijn beelden in brons.
Groesbeek
Nadat hij twee jaar later Amersfoort verliet om zich in het Radboudziekenhuis verder te specialiseren, hervatte hij de figuratieve boetseerlessen aan de Vrije Academie in Nijmegen. Zijn bijenkasten en ovens verhuisden mee naar een nieuw onderkomen in Groesbeek, waar hij tien jaar verbleef. In de loop der jaren vervolmaakte zijn broer de uitstook- en smeltoven, beheersten ze in toenemende mate de temperatuur en perfectioneerden ze het gietproces.
Amsterdam
Aan het bronsgieten kwam in 1990 een einde bij zijn aanstelling als longarts in Amsterdam. Daar was tot zijn spijt geen plek meer voor zijn bijen en ovens. Hij volgde er wel de avondopleiding boetseren aan de Wackers Academie, maar zodra hij in het voormalige Andreasziekenhuis een functie in het stafbestuur kreeg, lukte het door tijdgebrek niet zijn artistieke lessen te blijven volgen.
Passie
Al snel miste hij het maken van beelden. Om die reden schreef hij zich in 1992 in voor een zomercursus beeldhouwen in Drenthe. Daar, in Atelier Dell’Arte in Wapserveen, raakte hij gegrepen door het houwen in steen. Wat hij vroeger ‘traag’ vond, bleek juist veel spannender en uitdagender dan boetseren. Fouten in klei of boetseerwas zijn makkelijk te herstellen, maar in steen krijgt de maker slechts één kans om het goed te doen. Het werken met hamers en beitels vergde meer inzicht in het maakproces – het dwong hem tot nog beter kijken naar de verhoudingen, tot nog zorgvuldiger te werk gaan, tot heel bewust en voorzichtig materiaal weghalen dat niet meer is terug te zetten, waarna langzaam uit de steen een beeld verrijst. Hakken in marmer werd zijn grote passie.
Figuratief en realistisch
Het daaropvolgende jaar nam hij deel aan de beeldhouwcursus Campo dell’ Altissimo in het Italiaanse bergdorp Azzano. Bij terugkomst bleef hij, naast zijn werk met patiënten, tot op heden beeldhouwlessen volgen in het Amsterdamse atelier van kunstenaar Benn Schröer. Sinds zijn pensionering in 2015 is hij zich helemaal op het beeldhouwen gaan toeleggen. Hij hakt ‘en taille directe’, waarbij hij zijn model van klei of was gaandeweg het hakproces loslaat en op gevoel in steen verder gaat. Zijn stijl is figuratief en realistisch.
Inspiratie
Michel van Hengstum maakt niet alleen beelden vanwege de esthetiek, zoals Touro Bravo, Zomerbriesje of Dans, maar laat zich ook vaak inspireren door foto’s die hem raken. Zijn sculpturen kunnen daardoor een desolate of schrijnende situatie uitdrukken, zoals Helemaal alleen, of zetten de toeschouwer aan het denken, zoals Sahara en Schoen in de Tunesische woestijn, die doelbewust de vraag oproept welke tragedie zich daar heeft afgespeeld. Darfur is gebaseerd op de krantenfoto van een ontredderde vrouw in een Soedanees vluchtelingenkamp tijdens de Darfurcrisis (2003 – 2020). Bij de onthulling ervan, in 2010 in het St. Lucas - Andreasziekenhuis, benadrukte voormalig speciaal VN-gezant Jan Pronk, dat het beeld onmiddellijk herinneringen bij hem opriep aan vluchtelingen die hij had ontmoet, ‘die alles en iedereen hebben verloren’.
2023
In november 2023 gevraagd voor deelname aan een beeldenexpositie in de Giardini Marinaressa in Venetië tijdens de Biënnale van 2024.
Het beeld de jonge Tibetaanse monnik is in september tentoongesteld in de Amsterdamse boekhandel op de Buitenveldertselaan.
2024
In maart is de jonge Tibetaanse monnik geëxposeerd in de Island Bookstore in de Westerstraat in de Jordaan.
Een selectie van de werken van Michel van Hengstum, waaronder 'Touro Bravo' en 'Rhino' zijn sinds 5 april tentoongesteld in het Huis van de Wijk in Buitenveldert.
Deelname aan de jaarlijkse expositie van “pincet en penseel” in het Sint Anna ziekenhuis in Geldrop van 19-10-2024 tot en met januari 2025